Eenzaam kind wat geen vrienden heeft en alleen op de wip zit. If you really knew me you would know that I have no friends to play with challenge day

If you really knew me, you would know that I have no friends to play with

Print Friendly, PDF & Email

If you really knew me, you would know that I … Is een zin die komt uit een oefening uit het Challenge Day programma wat in Amerika wordt verzorgd op veel High Schools voor het creëren van een beter en veiliger schoolklimaat doordat jongeren elkaar beter leren kennen en merken dat ze veel meer overeenkomsten dan verschillen hebben. Ik werd getriggerd toen ik een artikel in de telegraaf las. 

Notice, Choose en Act.

Het is al meer dan 6 jaar geleden dat ik naar Amerika ben geweest om trainingen te volgen bij de Challenge Day organisatie. Om te zien hoe zij jongeren konden helpen om beter met elkaar om te gaan door drie simpele stappen: Notice, Choose en Act. Hun programma’s zijn super intensief, emotioneel maar vooral effectief om hun boodschap naar de jongeren over te brengen “Be the change”. Toen ik terug kwam in Nederland heb ik geprobeerd om het programma op middelbare scholen aan te bieden, toen nog te vergeefs. Daarom was ik ook super blij toen een paar jaar geleden een soortgelijk programma “Over de streep” op de TV kwam in Nederland en dat het Challenge Day concept langzaam zijn weg begint te vinden naar middelbare scholen in Nederland.

Ik heb geen vrienden om mee te spelen.

Was een antwoord wat ik tijdens de trainingen en het werken met de jongeren in Amerika voor de Challenge Day organisatie vaak heb gehoord. Het is misschien voor ouders lastig voor te stellen hoe erg kinderen daarmee kunnen zitten. De verhalen van de jongeren hebben mij diepgeraakt. Sociale isolatie, niet gezien worden, niemand hebben om op terug te vallen, geen steun hebben als het even tegenzit, niemand om mee op te trekken kan echt grote gevolgen hebben op het gebied van eigen waarde en zelfvertrouwen.

Heb jij de vraag: als je mij echt zou kennen dan zou je weten dat ik … al weleens gesteld aan jouw kind(eren)?

Het is goed om af en toe dit soort vragen te stellen aan je kinderen zodat je weet wat er echt speelt. Wil je een echt antwoord dan is vooral goede timing erg belangrijk. Als je dit soort vragen stelt tussen het vlees en de aardappelen door dan is de kans dat je een echt antwoord krijgt erg klein. Het is belangrijk om eerst in contact te komen met je kind(eren) om te zorgen dat jullie met elkaar verbonden zijn. De verbondenheid zorgt voor vertrouwen en zorgt voor een omgeving en klimaat waar kinderen echt vertellen wat ze bezig houdt. In mijn ebook over luisteren leg ik bij geheim 2: aandacht uit hoe het werkt.

Wanneer kan ik de vraag, als je me echt zou kennen dan zou je weten dat ik, dan wel stellen.

Als je het geheim 2: aandacht uit het ebook over luisteren onder de knie hebt dan zul je merken dat er vaker en vaker momenten zijn dat je even 1 op 1 tijd met je kind doorbrengt. Het is belangrijk deze momenten te herkennen het is niets groots, je kunt denken aan samen even een klusje in huis doen, samen even wandelen buiten, een pakje wegbrengen. In het begin dan klets je kind over koetjes en kalfjes of jij stelt koetjes en kalfjes vragen. Dan voel je dat het tijd is voor een natuurlijke stilte, de kunst is dan als ouder om niets te zeggen, maar te wachten. Het kan beste zijn dat er de eerste paar keer niets gebeurd. Dat je kind gewoon bij je wil zijn, lees je kind wil je testen of je te vertrouwen bent. En dan is er weer zo’n situatie en ineens gaat je kind zaken vertellen hoe hij of zij zich echt voelt, wat hem of haar bezig houdt, wat je kind leuk of belangrijk vindt. Trap dan niet in de valkuil om te willen helpen, te komen met oplossingen of om meteen actie te ondernemen. Het enige wat je dan doet is luisteren of de vraag stellen: als ik je echt zou kennen wat zou ik dan moeten weten.

Stel het antwoord op de vraag is: ik heb geen vriendjes om mee te spelen.

Dan is het als eerste belangrijk om dit heel serieus te nemen, elk antwoord wat je kind op die vraag geeft is belangrijk en moet je serieus nemen. Wat ik al eerder schreef ga niet meehuilen met de wolven, ga niet met oplossingen komen maar luister. Er komt van zelf een moment dat er ruimte komt voor jou om iets te vragen. Probeer “clean questions” te stellen, vragen waar geen of weinig sturen in zit. Stel vragen door de woorden van je kind te gebruiken. Vraag wat het met je kind doet, wat ze zou willen en sluit af met wat jij als ouder voor haar zou kunnen doen.

Wat doe je als ouder als je kind (nog) geen vriendjes heeft.

Het beste antwoord blijft, neem het serieus en help ze. Ga eens wat vaker met ze buitenspelen. Ga daar spelen waar veel andere kinderen aan het spelen zijn. Eerst misschien in de buurt van de andere kinderen en daarna zo dichtbij dat er interactie kan ontstaan. Mocht de vader of moeder van de andere kinderen er ook bij zijn. Maak dan eens een praatje, stel jezelf even voor. Zodat je kind een goed voorbeeld ziet en het normaal vindt dat je met “vreemde” kinderen een praatje maakt of gaat spelen. Vraag (na een paar keer) waar ze wonen zodat je zoon of dochter een andere keer langs kan gaan om te vragen of ze buitenkomen spelen.
En dan is er een hele belangrijke stap, stimuleer je kind om langs te gaan om te vragen of ze komen spelen. Steun je kind hierbij, misschien zegt je kind het niet, ze vindt het spannend. Loop gewoon mee, desnoods tot aan de voordeur, laat zien dat jij je kind steunt. Doe dit net zo vaak als nodig is, zo vaak totdat je kind zelf aangeeft dat het niet meer hoeft.
Kunnen ze niet, leg dan uit waarom niet, leg uit dat het niets met hem of haar te maken heeft. Geef aan dat het altijd kan gebeuren en dat ze volgende keer misschien wel tijd of zin hebben. Zodat je kind niet aan zichzelf gaat twijfelen. Dan is het grote moment daar ze gaan voor de eerste keer alleen vragen of het vriendje buiten komt spelen. Jij kijkt als ouder uit het raam en het enige wat je hoop en misschien zelfs wel ervaart door je hele lichaam is: laat het lukken, laat het lukken. Dan zie je ze samen om de hoek komen en voel je de blijdschap over je heenkomen en een groot gevoel van opluchting.

Het kan zijn dat je bij het lezen van deze blog denkt, maar vriendjes maken dat gaat toch vanzelf daar hoef ik toch niet al die moeite voor te doen. Ik hoop inderdaad dat jouw kinderen vrienden hebben, mocht dat nog niet zo zijn probeer dan het bovenstaande is uit. Misschien ben jij wel degene die iets moet overwinnen en wat voor mooi voorbeeld ben je dan voor je kinderen.
Wat was het antwoord van jouw kind toen jij de vraag stelde: als je mij echt zou kennen dan zou je weten dat … Ik ben heel erg benieuwd laat je antwoord onder deze blog achter.