Onvoorwaardelijke liefde en onvoorwaardelijk ouderschap in de praktijk.

Print Friendly, PDF & Email

Sorry voor de te lange blog ;-). Ik ben zo enthousiast over dit onderwerp en het is zo belangrijk dat ik het in één keer met je wilde delen.

Onvoorwaardelijke liefde en onvoorwaardelijk ouderschap in de praktijk.
Nu je een klein beetje weet wat het is en hoe het technisch werkt is het goed om over te stappen naar de praktijk van alle dag. Om te begrijpen waar het allemaal in naar vorenkomt en hoe je er mee om kunt gaan.
Klik hier als je eerst wilt lezen wat onvoorwaardelijk liefde is en hoe het voelt.

Voorwaardelijke liefde.
De voorwaardelijke liefde zit vaak in heel kleine dingen, waardoor je het misschien niet door hebt. Ik ga er vanuit dat ik hier niet (meer) hoef uit te leggen dat het voort wat hoort wat principe, belonen of straffen van je kinderen schadelijk is, op de lange termijn contraproductief werkt en dat hier al veel ondersteunend onderzoek voor is. Mocht je hier meer over willen kijk dan even op mijn blogpagina naar blogs die hier over gaan.

Laat ik wat voorbeelden geven van voorwaardelijke liefde.
Als jij je bord leeg eet dan …
Als je niet meteen gaat slapen dan vind ik je niet lief …
Je kind maakt zijn schoenen voor de 100ste keer vast en jij zegt GOEZ ZO.
Je kind is zijn zusje aan het pesten en jij zegt als je dat nog 1 keer doet dan hou ik niet meer van jou.
De laatste paar voorbeelden zijn misschien niet meteen herkenbaar maar gaan over het feit dat je kind iets doet of moet laten en dat je dan laat merken dat je van hem houdt.

Ik hou van je om wie je bent en niet om wat je doet.
Dit is precies waar het om gaat. Het gaat om de relatie tussen jou en je kind. Om het feit dat jij altijd van je kind houdt ongeacht hoe hij zich gedraagt, waarbij ik dus meteen aangeef dat jij het niet eens bent met zijn gedrag. Je kunt dus prima iets zeggen over zijn gedrag. Weet dat je kind perfect is net zoals jij als mens perfect bent. Het is belangrijk voor je kind om te weten dat hij altijd bij je terecht kan en zeker als hij jou het hardste nodig heeft.
Gisteren had ik het zelf nog. Mijn dochter van 5 had zelf haar nagels gelakt, dit had ze boven op ons bed gedaan. Ze had een paar druppels nagellak op het bed geknoeid, ze weet natuurlijk prima dat dit niet de bedoeling is. Ze komt naar beneden en zegt het meteen tegen mij, waarom? Omdat ze weet dat het veilig is, dat ze geen straf zal krijgen. En ik hoef haar niet uit te leggen dat ze dat niet mag doen, dat ik er niet blij mee ben. Dat zou niets anders zijn dan herhalen wat ze zelf al aangaf. In plaats van te (s)preken kan je beter vragen. Ik vraag aan haar, als jij de volgende keer je nagels wil lakken waar kan je dat dan beter doen.

Jouw taak als ouder.
Je taak als ouder is om je kinderen te begeleiden, voor ze te zorgen en voor te bereiden op de toekomst. Dat doe je door in verbinding samen te werken, te praten, te luisteren, vragen te stellen te overleggen, etc. Zie je kind als een klein mens, een mens wat al helemaal af is, waar jij niets meer aan hoeft te veranderen. Ja, je kind zal nog moeten ontdekken hoe het leven in elkaar zit, laat je kind dat de ontdekker zijn en jij de gids.

Het puntje van de ijsberg.
Hoe vaak kom je deze metafoor niet tegen. Het gedrag wat je ziet, waar jij als ouder vaak op reageert is het puntje van de ijsberg. Het deel wat je niet ziet is vaak vele malen groter. Het deel van de ijsberg wat onder water zit dat noem ik graag het verlangen of de behoefte van je kind. Je kind laat bepaalt gedrag zien, wat vaak zichtbaar wordt door allerlei soorten emoties: angst, agressie, boosheid, verlegen, teruggetrokken etc.
Deze emoties moet je koesteren, als dit te vaak voorkomt dan zijn het signalen. Signalen dat jij weet dat er iets aan de hand is bij je kind. Dat er een bepaalde behoefte of verlangen is wat niet erkent wordt. Nu is het tijd dat jij de onderzoeker bent en je kind de gids. Onderzoek wat er onder de waterlijn zit, wat is er waardoor jouw kind zich zo gedraagt. En weet als je dit lang genoeg negeert dat de signalen, de roep om hulp die je kind deed verdwijnen en dat de problemen zich alleen maar opstappelen. Het kan zelfs zo maar zijn dat je kind uit het niets explodeert om echt schokkende de dingen gaan doen. Ik denk dat ik dit laatste niet hoef toe te lichten, maar ik denk dat de krant hier dagelijks mee vol staat. Waarbij ik vaak denk wat zou een kind tot dit soort zaken aangezet hebben, dan moet er sprake geweest zijn van extreme verwaarlozing of onderdrukking, als een kind op deze manier om aandacht moet vragen.

Sorry voor de komende persoonlijke frustratie.
Wat onze maatschappij dan vaak doet is zo’n kind straffen of veroordelen. Ik ben van mening dat er een groot gebrek aan liefde in de opvoeding is geweest en dat je beter liefde kan geven. Hoe tegenstrijdig dat dit ook kan klinken. En ja het zal heel veel liefde moeten zijn om het vertrouwen van zo’n beschadigd kind te herstellen. Maar ja, straffen en oordelen is nu eenmaal veel gemakkelijker.

Ja maar, als ze dan alles mogen is onvoorwaardelijke liefde dan niet schadelijk.
Dank je dat je deze vraag stelt. Laat ik beginnen met te zeggen dat onvoorwaardelijk lief hebben niet betekent dat alles mag. Je hebt ook gewoon regels en grenzen. Het gaat er veel meer om de wijze hoe je deze bewaakt of handhaaft. Het klinkt misschien te simpel maar vertel gewoon dat je bepaalt gedrag niet fijn vindt en nog belangrijker leg uit waarom niet. Ik denk dat je je kind tekort doet als je denkt dat ze dat (nog) niet snappen. Ze begrijpen veel meer dan je denkt, heb veel beter door wat goed en slecht is en hoe dat mensen om zich heen zich voelen. Dit laatste dat geldt zeker voor kinderen tot een leeftijd van 7 a 8 jaar omdat ze dan nog heel erg afhankelijk zijn van de mensen om hen heen.

Nee, horen ze nog vaak genoeg ga op zoek naar de ja.
Voor veel ouders is het een automatisme om nee te zeggen. Ik begrijp die ook heel goed. Het is het gemakkelijkste, het snelste en je hoeft er minimaal over na te denken. Als je dit dan ook nog combineert met regelmatig wat straf dan zullen ze vanzelf minder gaan vragen. Weet wel dat dit niet betekent dat ze het minder gaan doen, jij ziet het alleen niet. Hoe vaak hoor je andere ouders niet zeggen: dat gedrag dat herken ik helemaal niet van mijn kind.
Het is veel interessanter en waardevol om samen met je kind op zoek te gaan naar een, ja. Om te gaan kijken wat er wel kan. Het gaat er helemaal niet om dat ze alles krijgen of dat alles mag. Nee, het bereid ze juist voor op de toekomst. Het zorgt dat ze leren onderzoeken welke andere mogelijkheden er nog zijn, om door te zetten als het even tegenzit, om assertief te zijn als ze heel graag iets willen, om te leren onderhandelen.
Volgens mij zijn dit allemaal hele belangrijke eigenschappen voor als ze later groot zijn. Weet dan wel dat ze hier alleen goed in kunnen worden als jij ze daar als ouder in begeleid. Het is helemaal geen probleem als de uitkomst is dat het niet kan, of dat het nu niet kan. Dit is zo leerzaam ze hebben dan zelf geleerd, ervaren of ontdekt waarom het (nog) niet kan. Waardoor de vraag ook minder snel zal terugkomen.

Onvoorwaardelijke liefde zorgt voor intrinsieke motivatie.
Doordat jij de tijd neemt, ook een hele belangrijke voorwaarde om onvoorwaardelijk ouderschap tot een succes te maken, om je kind iets te laten ontdekken, leren en ervaren ontstaat er nog iets anders. Ze weten zelf welk gedrag goed is, wat ze belangrijk vinden en hoe ze zich verantwoordelijk kunnen gedragen en zelf beslissen wat ze doen in plaats van zich te laten overhalen door andere kinderen die op een zelfde autoritaire wijze praten als hun ouders doen en daardoor blind gehoorzamen.

Mijn dochter is pas 5 en toch weet ze heel goed wat ze wil, wat goed en slecht is. Een tijdje terug was ze met een ander meisje op stal bij mijn vriendin. Nog even iets over het meisje ze is 3 jaar ouder, bazig en heeft overwicht op andere kinderen en een hele andere opvoeding met te weinig liefde zelfs voorwaardelijke liefde. Het meisje vroeg of Noa even mee ging om de shetjes te aaien. Bij de shetjes was het meisje ze aan het pesten, ze was met dingen aan het gooien naar ze. Ze moedigde Noa aan om het ook te doen. Noa zei duidelijk dat het niet mocht, dat zij het niet wilde en dat het meisje er mee moest stoppen. Op zo’n moment als mijn dochter dan naar mij toekomt en dat vertelt dan springen de tranen in mijn ogen, van geluk. Dan denk ik wow wat gaaf dat je zo sterk en verantwoordelijk bent. Dat jij een intrinsieke motivatie hebt om het juiste te doen, zelfs als andere zoveel veel ouder en sterker zijn.

Onvoorwaardelijke liefde en ouderschap werkt ook als je er even niet bent.
Onvoorwaardelijke liefde en ouderschap zorgen er dus voor dat je kinderen zich ook gedragen als je als ouder niet aanwezig bent. En misschien is dat nog wel mooier dan dat ze luisteren als je wel aanwezig bent. Als ze dit kunnen dan kan jij ze veel meer vrijheid geven omdat je weet dat ze de juiste beslissing kunnen maken ook als jij er niet bent. Natuurlijk maken ze dan nog fouten of nemen ze verkeerde / andere beslissingen. Weet dan dat jij als gids het kan zien als een leermoment.
En zoals met alles moet je hier rekening houden met de leeftijd van je kind, maar wederom je zult verstelt staan hoeveel meer ze kunnen dan jij denkt.

Opvoeden is samenwerken.
Met samenwerken bedoel ik niet alleen samenwerken met je partner maar nog veel meer samenwerken met je kinderen. Achterhaal wat er bij je kind speelt, wat heeft je kind nodig en hoe kan ik daar invulling aangeven. En als je het verlangen of de behoefte niet kan vervullen weet dan dat het erkennen vaak ook al voldoende is.
Wat hierbij heel belangrijk is, is dat jij leert luisteren naar jouw gevoel. Laat je niet te veel afleiden door wat er andere ouders of opvoedkundige zeggen. Als jij onvoorwaardelijk opvoedt dan ken jij jouw kind het beste, dan weet jij intuïtief wat ze nodig hebben. Ik was vroeger ook één van die ouders die zei: mijn kind mag later niet bij ons in bed slapen. Weet dat ik vrij laat in deze keuze. Ik zeg ook helemaal niet dat je kind bij jou in bed moet slapen. Ik heb wel gemerkt door te luisteren naar mijn intuïtie en de keuze te maken, als zij de behoefte had, als zij het echt nodig had om haar dan gewoon bij ons in bed te laten slapen. Soms had ik geen idee wat haar behoefte was, misschien wel veiligheid, gezelligheid, samen zijn etc. De avond daarna dan was er niets aan de hand en ging ze gewoon weer in haar eigen bed slapen.

Kinderen zijn perfect.
Een kind kan zich niet misdragen zeker niet als ze jong zijn. Ze gedragen zich vrij primair, ze worden gedreven door een onderzoeksdrang. De drang om voor zich zelf een veilige, vertrouwde en begrijpbare wereld te creëren. Ze doen dus alles wat nodig is om de wereld te ontdekken. Geloof me het gedrag wat ze vertonen wat misschien voor jou als lastig of vervelend over kan komen doen ze echt niet om jou te pesten, te irriteren of dwars te zitten.

Ik ben heel benieuwd of je met deze informatie in je achterhoofd op een andere manier naar je kinderen kunt kijken en of het je ook lukt om op een andere manier te reageren. Ik weet zeker dat het voor andere ouders waardevol is als jij jouw ervaringen hieronder deelt.